(Uwaga! Jeżeli chcesz się nauczyć astrofotografować musisz czytać uważnie nie pomijając żadnego zdania. W przeciwnym razie nie zrozumiecie tej dziedziny fotografii)


Astrofotografia to dziedzina fotografii, w której celem są obiekty astronomiczne.
Utrwalone na kliszy są cennym dokumentem ukazujący wygląd niebia/obiektu w danej chwili.

Biorę się do rzeczy:
Najtańszym sposobem astrofotografii jest zakupienie jakieś lustrzanki analogowej najlepiej Praktica.
W drogich współczesnych aparatach migawka podtrzymywana jest elektrycznie. Silniki już po kilkunastu długich ekspozycjachsiadają, a na ich naprawę może sobie pozwolić któś bogaty. W aparatach analogowych nie ma zbyt dużo elektryki dlatego ten wariant jest tańszy.
 
Trzeba również zaopatrzyć się w stabilny statyw fotograficzny a dla bardziej zaawansowanej astrofotografii dobrej klasy montaż paralaktyczny, gdzie można umieścić aparat.
Co jeszcze trzeba mieć:
Przede wszystkim materiał, czyli film. Poniżej przedstawiam jakie czułości filmów muszą być stosowane do jakich obiektów:
-planety, Słońce(z filtrem), Księżyc= 100-200ISO
-gwiazdy(ekspozycja 20-40sek.), szlaki gwiazd= 400-800ISO
-Mgławice, gromady gwiazd, galaktyki(dla bardziej zaawansowanych)= 400-1600ISO
Musimy również zaopatrzyć sie w wężyk spustowy z blokadą pozwalający na długie otwarcie migawki.
Wprowadzenie do praktyk
Dla początkujących:
Zaczniemy najpierw od najprostszych rzeczy:
Aby "umieścić" na kliszy tyle gwiazd ile widać gołym okiem trzeba zastosować światłosiłe obiektywu 2,8 o ogniskowej 50mm, film o czułości 400ISO i czas ekspozycji 40sek. (ekspozycja-czas naświetlania kliszy). W tym celu trzeba czas ustawić na "b" kliknąć wężyk spustowy i zablokować go na 40sek. 
Następnym ciekawym sposobem jest "umieszczenie" na kliszy "drogę gwiazd"
Aby to uczynić należy wybrać sobie czas ekspozycji 5-60min(z unieruchomionym aparatem
na statywie) Gwiazdy będą się prezentowały w postacji łuków na skutek ruchu Ziemi wokół własnej osi. Poniżej przykład takiej fotografii. Została wykonana obiektywem o światłosile 2,8
czas ekspozycji-13minut, film-Fujifilm 400ISO

(Więcej fotek w galerii).
Prosto jest również wykonać fotkę gwiazdy wielokrotnej. Dajmy przykład epsilon lyra w Lutni,
jest to gwiazda podwójna(w rzeczywistości każda z składników tego układu ma jeszcze jednego towarzysza)(więcej o epsilon lyrze w obserwacjach i zjawiskach) To fotografia epsilon lyra(te dwie gwiazdki blisko siebie nad tą najjaśniejszą{Wega} Teleobiektyw 4/200 film-kodak ultra 400ISO czas ekspozycji-2x5sek + darki.

2x5sek. oznacza że są to dwie fotografie złączone ze sobą (zestackowane) które były naświetlane 5sek. Stackowanie klatek powoduje wygasanie szumu a do darków, flatów i biasów później dojdziemy gdyż jest to materiał dla tych co opanowali podstawy.
Skupmy sie na pojedyńczych klatkach. Aby zrobić jakąś sensowną fotkę(jak ta u góry)
trzeba zaopatrzyć się w teleobiektyw przynajmniej o ogniskowej 200mm i światłosile 4.
(przy takich obiektywach maksymalnie można zastosować czas ekspozycji 5sek. gdyż teleobiektyw ma większe powiększenie od normalnych obiektywóch i ruch sfery niebieskiej powoduje że gwiazdy na kliszy nie są punktowe) Oczywiście są montaże paralaktyczne, które dzięki mikroruchom redukują ten ruch sfery niebieskiej i "podążają za gwiazdami" ale o tym jeszcze będę pisał (w temacie dla średnio zaawansowanych).
Zabierzmy sie teraz za fotografowanie jasnych obiektów Układu Słonecznego:
Fotografowanie Księżyca:
Księżyc jest najprostszym obiektem do astrofotografii, gdyż ma dużą średnicę kątową na niebie jest jasny i jest blisko Ziemii. Do jego fotografii należy zaopatrzyć się w teleobiektyw o ogniskowej przynajmniej 500mm. 
Powinien być fotografowany na czułości 100ISO i na czasie 1/30sek>1/125sek. z zależności od jego fazy. Można również użyć teleskopu do fotek Księżyca. W tym wypadku trzeba zastosować projekcję okularową (przyłożyć obiektyw z aparatem do stosowanego okularu)

Fotografia Księzyca wykonana w projekcji okularowej z teleskopem 76/700 przy powiększeniu 35x i przy czasie ekspozycji 1/60sek. Druga fotografia została wykonana na tych samych parametrach tylko że użyłem tutaj okularu 4mm czyli powiększenie 180x.

Fotografowanie Słońca również podobnie wygląda tylko że na obiektyw teleskopu trzeba nałożyć folię baadera, dzięki któremu ,można bezpiecznie oglądać naszą gwiazdę. Czasy powinny wynosić od 1/125 do 1/1000. 
Planety powinno się fotografować na nie co większych czasach przy dostosowanych powiększeniach do średnicy kątowej tarcz planet.
Merkury-ok. 1/15-1sek.
Wenus-ok.1/60-1/15
Mars-ok. 1/30-1sek.
Jowisz-ok.1/60-1/15sek.
Saturn-ok.1/30-1sek.
Dalsze planety dopiero w dziale dla średnio zaawansowanych. Więcej o obserwacjach planet w dziale obserwacje i zjawiska.
Rozwinięcie:
Dla średniozaawansowanych:
Już zapoznaliście się z podstawami a teraz będzie materiał trudniejszy ale możliwy do nauczenia.
Zaczne od łączenia klatek ze sobą czyli stackowanie. Stackowanie klatek wygasza szumy które są widoczne na pojedyńczych klatkach. Ma to też swoje wady - Fotografie są jaśniejsze i przez to kiepsko widać. Lecz jest taki specyficzny rodzaj klatek które to redukują zbytnią jasność. Wykonuje się je z zasłoniętym obiektywem i z tym samym czasem ekspozycji co główne klatki do których darki zostaną użyte. 
O to przykład surowej klatki:


A to fotka tego samego kawałka nieba ale w tym przypadku zostały złączone dwie takie same fotografie plus darki dzięki czemu szum został usunięty a jasność została ustabilizowana


Flaty powodują usuwanie zabrudzeń matrycy (pyłki kurzu itd.) Wykonuje się je na białej jednorodnie oświetlonej niedoświetlonej powieszchni. (ja raczej ich nie używam bo mam aparat analogowy, który często daje do konserwacji.)
Dobrym programem do stackowania jest
Deep sky stacker (sam go używam)